Εξοντωτικές συνθήκες κράτησης, εξ ίσου εξοντωτικές ποινές (οι μόνοι που πλήρωσαν πραγματικά το σκάνδαλο του παραδικαστικού κυκλώματος είναι οι φυλακισμένοι), ομηρία μέσω της υπέρμετρης χρήσης των πειθαρχικών ποινών, ελάχιστη ή μηδαμινή ιατρική περίθαλψη(με μοναδική εξαίρεση φυσικά τη χορήγηση ναρκωτικών χαπιών για την παραγωγή παβλοφικών σκυλιών), υπερκορεσμός των φυλακών(μόνο στο Νταχάου των Ιωαννίνων όπου κρατούμαι βρίσκονται πάνω από 200 φυλακισμένοι, ενώ η φυλακή είναι χτισμένη για να ¨φιλοξενεί¨ 80 άτομα. Οι φυλακισμένοι στοιβάζονται σα σαρδέλες ακόμα και στους διαδρόμους!).
Ο υπερκορεσμός αυτός θα μπορούσε άνετα να αποφευχθεί με λίγους απλούστατους τρόπους :
1) Μείωση των υποδικιών
2) Παύση της ομηρίας μέσω εκδικητικών πειθαρχικών ποινών
3) Κατάργηση των 4/5 για τις υποθέσεις ναρκωτικών(στην Ελλάδα όλοι οι τοξικοεξαρτημένοι βαφτίζονται έμποροι, με αποτέλεσμα οι ¨έμποροι¨ να είναι περισσότεροι κι από τους χρήστες…)
Μέσα σ΄ αυτές τις άθλιες συνθήκες υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι για να εξεγερθούμε και κανένας λόγος για να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα. Με πλήρη συνείδηση ότι οποιαδήποτε μέτρα παρθούν για την ανακούφιση των φυλακισμένων είναι απλά παυσίπονα, καθώς όσο υπάρχει η εξουσιαστική/ταξική κοινωνία θα υπάρχει και η αθλιότητα των φυλακών, συμμετέχω και εγώ στον αγώνα των φυλακισμένων, όπως συμμετείχα κι εκτός των τειχών σαν αλληλέγγυος.
Από την άλλη όμως δεν μπορώ να μην εκφράσω τη διαφωνία μου σχετικά με το μέσο της απεργίας πείνας που επιλέχθηκε και θεωρώ χρήσιμο να εκφράσω αυτή την διαφωνία δημόσια και ανοιχτά. Με κανένα τρόπο δε θεωρώ αναγκαίο το να εξοντώσουμε από μόνοι μας τους εαυτούς μας και να προχωρήσουμε σε κινήσεις που σπαταλούν τις δυνάμεις μας, την ίδια ώρα που υπάρχουν πολλοί τρόποι αντίστασης κι αγώνα(τόσο από τους φυλακισμένους όσο κι από τους εκτός των τειχών αλληλέγγυους). Η υγεία μας, το σώμα μας και το μυαλό μας πρέπει να διατηρηθούν υγιέστατα και δυνατά για ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη ζωή μας και όχι να φθαρούν εθελοντικά. Η σύγκρουσή μας με την κοινωνία που γεννά την αθλιότητα των φυλακών πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να γίνουμε τροφή για τα σκουλήκια και γι΄ αυτό τον σκοπό η πλήρης σωματική και πνευματική μας υγεία πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Ίσως μια απεργία πείνας να έχει βραχυπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα (συσπείρωση, ευαισθητοποίηση), αλλά μεσο-μακροπρόθεσμα λειτουργεί μόνο σαν φθοροποιός δύναμη. Με λίγα λόγια είναι ένα βήμα μπρος και δυο βήματα πίσω…
Επιπλέον δημιουργεί αγωνιζόμενους πολλών ταχυτήτων. Την ίδια ώρα που 50-100 άνθρωποι με πνεύμα αυτοθυσίας θα βάζουν μπροστά τη σωματική και πνευματική τους υγεία, χιλιάδες άλλοι φυλακισμένοι θα τρώνε κανονικότατα τα zwan τους. Θεωρώ πιο χρήσιμη τη λήψη αποφάσεων μέσω συλλογικών διαδικασιών, ώστε τα χρησιμοποιούμενα μέσα αγώνα να αφορούν ΟΛΟΥΣ τους αγωνιζόμενους φυλακισμένους.
Με κανένα τρόπο δε θέλω να διασπάσω το πνεύμα ενότητας των φυλακισμένων. Το κείμενο αυτό γράφτηκε με μοναδικό σκοπό να ξεκαθαρίσω τη θέση μου με το ζήτημα της απεργίας πείνας (ζήτημα που απασχολεί πολλά χρόνια το ριζοσπαστικό κίνημα) και όχι για να κριτικάρω τους συντρόφους που επέλεξαν αυτό το μέσο. Απλούστατα διεκδικώ τη συνέπεια λόγων και έργων που είχα πριν τη φυλάκισή μου και τίποτα παραπάνω. Από ’κει και πέρα εννοείται πως θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις στον αγώνα των φυλακισμένων για Αξιοπρέπεια.
ΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
Δ.Φ. Ιωαννίνων, 30/10/2008
ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΝ ΜΥΛΩΝΑ - ΓΚΑΖΑΚΙΑ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου