ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ!

Μια δίκη μεγάλης σημασίας

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2007 η εθνικιστική εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος και ο διαβόητος εθνικιστής Κωνσταντίνος Πλεύρης, συγγραφέας των βιβλίων «Ας μιλήσουμε για Εβραίους!», «Εβραίοι: όλη η αλήθεια!» και άλλων λιβελογραφημάτων θα δικαστούν για συγγραφή και διάδοση αντισημιτικών σχολίων και για προτροπή σε πράξεις ρατσιστικής βίας εναντίον Εβραίων. Δεν πρόκειται ωστόσο για μια οποιαδήποτε δίκη. Είναι η πρώτη δίκη στον ελλαδικό χώρο, στην ιστορία του ελληνικού κράτους που θα διεξαχθεί με αφορμή τις ρατσιστικές και αντισημιτικές δηλώσεις κάποιου προσώπου. Η αυτεπάγγελτη δίωξη του εισαγγελέα έγινε με βάση το νόμο περί ρατσισμού από το 1979, νόμος που ουσιαστικά τόσα χρόνια είχε μείνει ανενεργός καθώς όπως είναι γνωστό σε όλους «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»…



Έτσι, φτάνουμε σε ένα σημείο που επιτέλους έχουμε έναν άνθρωπο μπροστά μας, έστω έναν… εκπρόσωπο της «ανώτερης φυλής», ο οποίος επιτέλους θα λογοδοτήσει, έστω και στην αστική δικαιοσύνη, για τα όσα αφειδώς και ανερυθρίαστα έγραψε. Μεταξύ των φρικαλεοτήτων που έγραψε υπάρχουν δηλώσεις του που λένε πως η μόνη λύση με τους Eβραίους είναι μάζεμα και να τους “στέλνουμε” εντός 24ώρου στο απόσπασμα, δηλώσεις πως ο Κόφι Ανάν είναι ένας πρώην ανθρωποφάγος, δηλώσεις πως το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα δε συνέβη ποτέ και πως αυτό ακριβώς είναι για το οποίο θα έπρεπε να επικρίνουμε τον Χίτλερ, ότι δεν εξόντωσε δηλαδή αρκετούς Eβραίους! Και, φυσικά, δεν αρκείται σε αυτά μόνον. Εκατοντάδες είναι τα ρατσιστικά και κυρίως αντισημιτικά σχόλια στα οποία προβαίνει μέσα στις 1,400 σελίδες του βιβλίου του! Στα λόγια του Πλεύρη συναντάμε τα όρια της ύβρεως. Μόνο αγανάκτηση και οργή μπορεί να προκαλούν τέτοια σχόλια, αναλογιζόμενοι τη μοναδικότητα της φρίκης και των μαρτυρίων της εβραϊκής καταστροφής.



Και, βέβαια, το μόνο που σκεφτόμαστε τώρα είναι πως θα είναι σαφώς ωραία αυτή η ώρα που ο χορός των καταδικών θα ξεκινήσει με τον αντισημίτη των αντισημιτών που φέρει το όνομα Κων/νος Πλεύρης γιατί βέβαια πολλοί θα μπορούσαν να είναι στο εδώλιο, στη θέση αυτού του φασιστικού ζόμπι, αλλά πρέπει να τηρείται και μια σειρά. Οι παλαιοί προηγούνται και μόνο από άποψη σεβασμού.



“Ελευθεροτυπία” ή ελευθερία στη ρατσιστική βία;

Στην Ελλάδα το να κάνεις τέτοιες εγκληματικές δηλώσεις αποτελεί για κάποιους συνέπεια μιας κάποιας «ελευθερίας λόγου» και όχι ζήτημα ρατσισμού ή μίσους. Ο Τάκης Μίχας, από την Ελευθεροτυπία, στις 29/12/06 περιγράφει τις κινήσεις που γίνονται νομικά εναντίον του αντισημιτισμού από τους Εβραίους του ελλαδικού χώρου ως «Εβραϊκό “φίμωτρο” στους επικριτές του Ισραήλ» (!). Δεν ήταν έκπληξη να δούμε, λοιπόν, πως ακόμη και οι αριστερές ή και οι λεγόμενες κεντρώες εφημερίδες στήριξαν τον Πλεύρη, αυτόν τον νεοναζί απολογητή/ αρνητή του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος και τα μόνα μειονεκτήματα που βρήκαν γύρω από το βιβλίο του ήταν ότι «…οι απόψεις του Κ. Πλεύρη για τους Εβραίους και το Ολοκαύτωμα είναι ανόητες και ατεκμηρίωτες». Δηλαδή, ο κ. Πλεύρης θεωρήθηκε απλώς ανόητος, χαρακτηρισμός που παραπέμπει σε ένα νοητικό πρόβλημα ενός υποκειμένου – δηλαδή ότι δεν μπορούμε να τον πάρουμε στα σοβαρά, ότι δεν αξίζει να ασχοληθούμε μαζί του και με τα γραπτά του. Και, δεύτερον, πως οι απόψεις του Πλεύρη είναι ατεκμηρίωτες: δηλαδή του καταλογίζουν ένα… επαγγελματικό μειονέκτημα μιας και ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται ως ιστορικός. Δηλαδή, καταλογίζεται ερασιτεχνισμός στον Πλεύρη, κατηγορία που καμία σχέση δεν έχει βέβαια με τον αντισημιτισμό. Τελικά, η Ελευθεροτυπία αδυνατεί να θεωρήσει ότι ο Πλεύρης είναι αντισημίτης όταν ο ίδιος λυπάται που ο Χίτλερ δεν εξόντωσε όλους τους Εβραίους, όταν αρνείται πως το εβραϊκό Ολοκαύτωμα υπήρξε ιστορικά, όταν θεωρεί πως οι Εβραίοι ελέγχουν τον κόσμο και το ελληνικό κράτος… Όλα αυτά είναι απλά ατεκμηρίωτα. Δηλαδή, η Ελευθεροτυπία προτρέπει τον Πλεύρη ουσιαστικά να βρει καλύτερες αποδείξεις για τα λεγόμενά του και όχι να τα αποσύρει και να τιμωρηθεί γιατί οξύνει το μίσος εναντίον των Εβραίων και προτρέπει σε πράξεις βίας εναντίον τους.



Μάλιστα γράφουν στην Ελευθεροτυπία πως είναι «τραγικό λάθος να ακολουθεί το ΚΙΣ το παράδειγμα του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ, προσπαθώντας να εμποδίσει την έκφραση απόψεων με τις οποίες δεν συμφωνεί» (20/12/07). Έτσι, εν μέσω πλαγίων υποδείξεων στο πως θα αμυνθούν οι Εβραίοι από τις αντισημιτικές απειλές που δέχονται (ένα ζήτημα επιβίωσης βέβαια που η ελληνοπρεπέστατη Ελευθεροτυπία δεν είναι σε θέση να κατανοήσει), φτάνουμε «στο κέντρο του ενδιαφέροντός μας»… που είναι πάντα βέβαια η καταδίκη του Ισραήλ και των υποτιθέμενων λόμπι του ανά τον κόσμο που δήθεν επηρεάζουν τις «απόψεις με τις οποίες δεν συμφωνούν». Η Ελευθεροτυπία δεν μπορεί να αντιληφθεί πως υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα, προφανώς γιατί τον ενστερνίζεται και η ίδια. Και η ίδια η αριστερή της ταυτότητα δεν είναι αρκετή για να εναντιωθεί σε έναν άνθρωπο που ονομάζει τους μετανάστες απολίτιστους και τους Εβραίους σατανικούς. Εδώ υπερισχύει η πατριωτική συνείδηση που ενώνει όλους τους Έλληνες, δεξιούς κι αριστερούς, ενάντια σε αυτούς που είναι Εβραίοι. Απλά το συνδετικό κρίκο όλων των Ελλήνων σε αυτή την περίπτωση αποτελεί το δήθεν δικαίωμα ελευθεροτυπίας που οι δημοσιογράφοι ανασύρουν από τα ντουλάπια τους όποτε βέβαια τους βολεύει…



Ελευθεροτυπία όμως, ελευθερία έκφρασης και εντέλει δημοκρατία δε σημαίνει «να λέω, να γράφω και να κάνω ό,τι θέλω» όπως επιτάσσει ο νέος ατομικισμός. Αλλά ίσα-ίσα σημαίνει το βάθεμα και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων αλλά και των υποχρεώσεων του καθενός, σημαίνει το αίσθημα του αυτοπεριορισμού, την υπεράσπιση της ελευθερίας όλων – χαρακτηριστικά για τα οποία δε διακρίνεται σίγουρα το υποκείμενο που λέγεται Πλεύρης… Όσο βλέπουμε, λοιπόν, το δικαίωμα ελευθεροτυπίας και το ερμηνεύουμε με μια στενή έννοια και εν τέλει το διακρίνουμε από μια προοπτική ρητής κοινωνικής αυτοθέσμισης, δεν αποτελεί παρά μια κοροϊδία, ένα κενό γράμμα.



Μία δίκη είναι μια αρχή…

Έχουμε, λοιπόν, δεξιούς και αριστερούς επαναστάτες, δημοσιογράφους κτλ να σκίζουν τα ιμάτιά τους όταν μιλούν περί ελευθερίας λόγου του φασίστα αντισημίτη Πλεύρη και να αγνοούν ακόμη και τους λειψούς, κατεστημένους νόμους περί ρατσισμού. Εμείς λέμε ότι σε όλη αυτή τη ρητορική πρέπει να δοθεί ένα τέλος. Η επερχόμενη δίκη, εναντίον του νεοναζί Πλεύρη, δεν έχει να κάνει με το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία και την ελευθερία έκφρασης, δικαιώματα που αν ο κατηγορούμενος βρισκόταν σε θέση εξουσίας, θα ήταν τα πρώτα που θα είχε καταστρατηγήσει. Ας μην φοβούνται οι ευαίσθητοι σε ζητήματα ελευθεροτυπίας πως θα «φιμωθούν» από την κριτική που θέλουν να απευθύνουν στο Ισραήλ, μιας και είμαστε σίγουροι πως ακόμη και για τα ελάφια στην Πάρνηθα να μιλήσουν κάτι θα βρουν να πουν ενάντια στο Ισραήλ και, όλο και σε κάποιον καύσωνα θα κλέψουν τις λέξεις για να μας πουν ότι νιώθουν σαν σε «θαλάμους αερίων», όλο και κάποιο στρέμμα με ελιές θα καεί και θα μας πουν ότι έγινε «Ολοκαύτωμα»…



Σε αυτή τη δίκη στις 5 Σεπτέμβρη είμαστε στο πλευρό του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και των Εβραίων του ελλαδικού χώρου και ενάντια στην ακροδεξιά εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» και τον κ. Πλεύρη. Δεν πιστεύουμε ότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει και να γράφει ό,τι θέλει, ειδικά όταν αυτά που γράφει και πιστεύει έχουν άμεσα συμβάλει στο παρελθόν σε μια από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες της ανθρωπότητας. Ο αντισημιτισμός δεν αποτελεί ιδέα ή άποψη αλλά μια εγκληματική πράξη!



Όχι μόνο πρέπει να αρνηθούμε τους φανερούς αντισημίτες, που επιδιώκουν άμεσα και ξεκάθαρα την εξόντωση των Εβραίων, αλλά και τους κρυπτο-αντισημίτες που είτε με τα προσωπεία των «δημοκρατών πολιτών» είτε με τα προσωπεία του «φτωχού λαού», κάνουν ευκολότερο το δρόμο των αντισημιτών. Οι δήθεν δημοκράτες ενσωματώνοντας και ενεργοποιώντας έναν αφηρημένο λόγο περί ισότητας των δικαιωμάτων, όχι μόνο δεν εμβαθύνουν στην ιδιαιτερότητα του εβραϊκού ζητήματος αλλά και κρατούν την απαραίτητη απόσταση από το πρόβλημα. Θέτουν τον αντισημίτη, ακόμη και τώρα που έχουμε δει το Άουσβιτς, στην ίδια ζυγαριά με τον Εβραίο. Θεωρούν τον αντισημίτη έναν φορέα απόψεων, για αυτό και του παραχωρούν το δικαίωμα να τις εκφράσει. Όπως, όμως, είπαμε και πριν, ο αντισημιτισμός, που είναι πάντα εξοντωτικός, δεν αποτελεί άποψη ή ιδέα προς συζήτηση αλλά ένα είδος μίσους βασισμένο πάνω σε προκαταλήψεις και ψυχικά συμπτώματα… Ο αντισημιτισμός δεν παίρνει από λόγια. Και ούτε οι φορείς του. Αυτό θα έπρεπε να είναι πλέον ξεκάθαρο.



Είναι αλήθεια ότι ο αγώνας ενάντια στον αντισημιτισμό δεν μπορεί να είναι αγκυλωμένος μόνο ή κυρίως σε μια νομική αντιμετώπιση των αντισημιτών φασιστών αλλά θα έπρεπε καθημερινά να γίνεται θεωρητική και πρακτική δουλειά. Δεν έχει μόνο νόημα να καταδικαστεί ο αντισημιτισμός στα δικαστήρια αλλά και στις καθημερινές μας σκέψεις μέσω της αποβολής των στερεοτύπων που ενσωματώνουμε κατά την… «ελληνική μας παιδεία». Από την άλλη, δεν πρέπει να μας πιάσει καμιά νομοφοβία και καμιά ολιγωρία. Αν υπάρξει καταδικαστική απόφαση στις 5 Σεπτέμβρη, ανεξαρτήτως ποινής, θα έχουμε πλέον ένα ιστορικό προηγούμενο, και οι φασίστες θα αρχίσουν να αναχαιτίζονται τουλάχιστον σε ένα βαθμό σε σχέση με αυτά που λένε, γράφουν και κάνουν σε καθημερινή βάση από τα έντυπά τους, τα βιβλία τους, τις εφημερίδες, τα τηλεοπτικά κανάλια και τις εκδηλώσεις τους. Κάθε μέσο πρέπει να είναι, έτσι, νόμιμο σε ένα τέτοιο αγώνα.



Και ακόμη και τον κάθε νόμο, το κάθε δικαστήριο, θα πρέπει να το κρίνουμε ξεχωριστά, να το εγκρίνουμε ή να το απορρίψουμε, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα απορρίψουμε το 90% των νόμων αυτής της κοινωνίας που βέβαια δεν ψηφίστηκαν από εμάς. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση... Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του αν θέλουμε την αναχαίτιση των φασιστών και την ύπαρξη των Εβραίων αλλά και των μεταναστών ασφαλέστερη. Εκεί, μέσα σε αυτά τα ζητήματα, θα βρούμε τις λύσεις για να αποφασίσουμε τελικά αν θα τοποθετηθούμε για αυτή τη δίκη. Και το έχουμε κάνει ξανά. Όταν θελήσαμε πολύ στο παρελθόν τις καταδίκες άλλων νεοναζί ή, σε άλλες περιπτώσεις, καταδίκες σωματεμπόρων, βιαστών κτλ. Εδώ η περίπτωση είναι ξεχωριστή, λοιπόν. Ο Πλεύρης δικάζεται για τον αντισημιτισμό του και γιατί προέτρεψε σε βίαιες πράξεις εναντίον Εβραίων. Αυτό και μόνον για μας, μας δίνει όλους τους λόγους για να σταθούμε στο πλευρό όσων επιδιώκουν την καταδίκη του.



Λάβετε θέσεις…

Ο Πλεύρης, πρόσφατα, εξέδωσε μια ανακοίνωσή του που διεμήνυε απειλητικά «Εδώ είναι ΕΛΛΑΣ και υπάρχουν ΕΛΛΗΝΕΣ, που δεν θα τους φιμώσουν οι Εβραίοι. Ελπίζω ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη ευρίσκεται εκτός εβραϊκής επιρροής και θα αποδείξη ότι πράγματι είναι αμερόληπτος και ανεπηρέαστος." Μάλιστα, έντεχνα χρησιμοποίησε το ρήμα «φιμώσουν» του οποίου όπως διαπιστώσαμε έγινε επίσης χρήση, από διαβολική σύμπτωση βέβαια, και από τους δημοσιογράφους της Ελευθεροτυπίας όταν μιλούσαν περί «εβραϊκού φίμωτρου»…



Ο κ. Ζαφειρόπουλος, άλλος ένας αντισημίτης νεοναζί, παλιόφιλος του Πλεύρη και με θητεία στη Χρυσή Αυγή, εκ της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος», που επίσης δικάζεται στην ίδια δίκη με τον Πλεύρη απεύθυνε κάλεσμα στους αντι-σιωνιστές πατριώτες να μην τους αφήσουν μόνους τους στη δίκη της 5ης Σεπτέμβρη. Η 5η Σεπτέμβρη είναι, όπως είπε, «μια μοναδική ευκαιρία για να μετρηθούμε στις αίθουσες των δικαστηρίων»…



Από την άλλη, η αντι-ναζιστική πρωτοβουλία και μέλη του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου θα καταθέσουν εναντίον των φασιστών Πλεύρη και ««Ελεύθερου Κόσμου»». Αυτή είναι μια δίκη που έχει ήδη αποδείξει τη σημαντικότητά της και εμείς έχουμε ήδη εκφράσει την ανάγκη μας να συμπαρασταθούμε σε όσους και όσες αγωνίζονται ενάντια στον αντισημιτισμό, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους και όλες αυτές που οι φασίστες θέλουν να στοχοποιήσουν (τις εβραϊκές κοινότητες και τους μετανάστες). Τα εγκλήματα του Πλεύρη και των συν αυτώ δεν μπορούν να μείνουν ατιμώρητα όσο η μνήμη μας, η ευαισθησία μας και η αντι-φασιστική μας δράση διεκδικούν ύπαρξη. Απέναντι σε αυτούς που επιχειρούν να δολοφονήσουν τη μνήμη, η μόνη απάντηση μπορεί να είναι μια μηδενική ανοχή.



Ο αντισημιτισμός δεν είναι άποψη ή ιδέα, είναι έγκλημα!



Αλληλεγγύη στις εβραϊκές κοινότητες

και όσους/ όσες αγωνίζονται ενάντια στον αντισημιτισμό!



Terminal 119

Για την κοινωνική και ατομική αυτονομία





23/08/07


ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙ!